sprawność

odkąd wyłapuję wcześniej niesłyszane dźwięki, 
w pęknięciach sufitu sny ukrywają tajemnice, 
gładzone światłami samochodów. tak zdobywa się

odznakę na obozie „bezsilność”.

masz mnie teraz w krawędziach, lewitacja 
bez wyjścia, stukot chodnika w obcasy,

powtarzane – nie zdążę.

byle uciekać po winylowej płycie w takt

tej samej melodii, na trzy, na cztery pod

kopytami, w szalonym tańcu.

spadam i nasłuchuję,

nic nie mówisz.

jeszcze

"bądźmy jak stare wróble 
które stracha się nie boją"
 
zniknął z czereśni 

przewodnik przejść od smoków

po nieregularność cykli

wyruszył w świat

amerykański model z krainy Oz

żegnaj

zostawiam tylko maź

krążenie

wybacz mu sen

o granicy zieleni z bielą włosów

w niedzielne południe

obierki - długie jak opalone nogi

mają zawsze ten sam skręt

loków sprzed mroźnej ery

stawiam kabałę pierwszej damie

on nie wie że dla ciebie

smętne paradiso wylosuje

trefnisia

drogi głuptasie

marzenia są jak matrioszki

może to właśnie nas

wyśniła brzezina

prawdopodobnie

kiedyś będę bogatsza

o śmierć i zdrowe odżywianie

pierwszy stopień zaczyna się w gardle

smakowane rozwiązanie

dla powolnej metody zejścia 


kroki nie muszą być śpieszne

wystarczy że w próbie generalnej

piłeczki rozsypują się bezradnie

zwalniam tempo i zatrzymuję obraz skoku na taflę

teraz wygląda jakby w kwestii trawienia

czas 

promował arktyczną dietę

Kartagina

piszę ten wiersz jak się pisze list

znad krawędzi świata

zakrzywionej w dziecięcą podkówkę

sto dni i sto nocy walczył dzielny Batyr

z ognistym potworem

podobnie było z zapałką upuszczoną most wcześniej

rzymskim okrętem i setką wioślarzy

wulkan dymił
fasole puszczały pędy

Hannibal wkroczył do Italii

pani w urzędzie nie pyta o literaturę

słonie giną w śniegu

okienkowy strateg popija herbatę

comiesięczne wojny punickie

uporczywie kończą się tak samo

zaprzeszły

stoję na progu jak Odys albo Pinokio
w świetle płomienia zapałek zapomnianych
listopadowej nocy

w soboty na placu odbywał się bazar
pchli targ z Kapitanem Żbikiem w roli głównej
staliśmy w kolejce do głaskania szczeniaków
wtedy każdy miał jakąś kolejkę

Przemka już nie ma po odsiadce
zapił umiłowanie do emocji
tak samo zalewa się zielone orzechy
powiesz że nie był w naszej paczce
że to metr ziemi rodzi bohaterów

gdybyś przypadkiem znalazł ten wiersz
jak trafia się na znajomą widzianą z autobusu
pomachaj

codziennie podążam różnymi trasami
może też coś napisałeś