jazda bez trzymanki

że umieranie to życie u szczytu

wodospadu znalazłam w obcym wierszu

nic nowego

więc gdy słyszę piach o drewno

widzę na zjeżdżalni plecy

poprzednika

myślę jak to będzie

kiedy podniosę ręce

---

kiedy się dziwić przestanę będzie po mnie*

może to przez mnożenie światów

konstrukcji wymagających oliwy

usuwania skorodowanych

pozostałości holokaustu

tak

Bóg się odwrócił

zaparzał herbatę

odstawiam szklankę

czuję jak krąży we mnie

rdzawy płyn

 

*Jonasz Kofta

nałóg

nie znam się na fajce

papierosach

palę jedynie historie

komiksowe dymki z fotografii

wciągam z przymkniętymi oczami

bez wypuszczania